Aínda que as primeiras referencias falen dos anos 20, a partir dos 50 e principios dos 60 do século XX, foi frecuente ver nas praias españolas a xente cunhas táboas de contrachapado curvadas na punta, que utilizaban para deslizarse deitados, xeralmente pola espuma. Aínda que a práctica do planking, como popularmente coñecéuselle, non fose propiamente “surf”, nel pódese fixar unha primeira orixe. De feito a práctica do planking nas nosas costas talvez poida ter a súa orixe na importación do pairo hawaiano, posiblemente a través do Reino Unido.
É tamén, a partir dos anos 50, cando as referencias ao surf comezan a ser habituais en diversas publicacións.
En canto ao surf propiamente dito, existen diversas teorías que sitúan a súa orixe en España en diferentes lugares. É fácil supor que os primeiros en surfear nas nosas costas foron estranxeiros de paso. Outra posible orixe está en surfeiros americanos que chegasen a Cádiz para traballar na base de Rota, aberta polos americanos en 1956. Non se dispón con todo de evidencias documentais que permitan deducir que a partir destes dous feitos, aparecesen surfeiros locais.
No Cantábrico, posiblemente os inicios sitúanse no ano 1963 e na figura do asturiano Félix Cueto, que nese ano, e cunha táboa construída por el mesmo, comezou a surfear na praia de Salinas. A súa sería a primeira táboa construída neste país. As imaxes de Félix Cueto surfeando cunha das súas táboas na praia de Salinas no verán de 1963-1964 son o primeiro documento gráfico que se conserva dun surfeiro do noso país.
Sábese de certo que a finais de 1965 xurdiran varios núcleos de surfeiros ao longo do Cantábrico: en Asturias, contorna a Félix Cueto e Amador Rodríguez, en Cantabria ao redor de Jesús Fiochi e os seus irmáns, e no País Vasco coas figuras de José Luís Elejoste, Carlos Pradera e Iñaki Arteche.
Once anos despois da aparición de Viertel, e da primeira táboa fabricada no Cantábrico, Félix Cueto colle as súas primeiras ondas galegas na praia do Orzán. O surf chegara a Galicia.